ଆକାଶ

ସ୍ଵର୍ଗ ବୋଲି ଯଦି କେବେ ଖୋଜିଛ କାହାକୁ,

ଦେଖ ଥରେ ଆକାଶର ବିଶାଳ ବକ୍ଷକୁ ।

ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା ମେଘମାଳା ସୁଦୃଶ୍ୟ ନୀଳିମା,

ରହସ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର କୁହୁକ କାଳିମା ।

ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ନଦୀ ଲୋହିତ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ,

ଉଦିତ ଭାସ୍କର ଗାଏ ଜୀବନ ଚରିତ ।

ମେଘମୁକ୍ତ କାୟା ସେ ଯେ ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର,

ଅକ୍ଷୟ, ଅନନ୍ତ କରେ ଆତ୍ମାକୁ ବିଭୋର ।

ରାତ୍ରି ଗାଏ ମଧୁଗୀତି ତାରାଙ୍କ ଗହଣେ,

ଚନ୍ଦ୍ରକଳା ଜନ୍ମ-ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରକୁ ବଖାଣେ ।

ଶୂନ୍ୟ ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ମିଳଇ ଉତ୍ତର,

ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ତତ୍ତ୍ଵରେ ସତେ ପୂର୍ଣ୍ଣର ପ୍ରଚାର ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ର ସତେ ଅବା ଅଖଣ୍ଡ ଦୀପାଳି,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ତା ' ରୂପଶୋଭା କେ ପାରିବ କଳି !

ମେଘ ଖଣ୍ଡ ଢାଙ୍କେ ଯେବେ ଚନ୍ଦ୍ରର ସ୍ୱରୂପ ;

କି କହିବି ପ୍ରଣୟ ସେ କେତେ ଅପରୂପ !

ଡେଣା ଝାଡ଼ି ପକ୍ଷୀ ଯେବେ ଦୂରେ ଯାଏ ଉଡ଼ି,

ଈର୍ଷା ହୁଏ ଦେଖି ବାସ ତା 'ର ନଭ ପରି ।

ମାନବୀ ହୋଇ ମୁଁ ଜନ୍ମ ନେଲି ଏ ଧରାରେ,

ଆତ୍ମା ମୋର ଗଗନର ଆଶ୍ଳେଷକୁ ଝୁରେ ।

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ସେ ଯେ ନାହିଁ ତା 'ର ସୀମା,

ନଶ୍ଵର ମୁଁ ହେବି କାହୁଁ ତା 'ର ପ୍ରିୟତମା !

ବିଶାଳ ତା ' ବକ୍ଷେ ଖୋଜେ କ୍ଷୁଦ୍ର ଏକ ଘର,

ଲୀନ କରି ଆତ୍ମା ଯହିଁ ହେବି ମୁଁ ଅମର ।

ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଡ଼କୁ ପାଦେ

ହଜିଯାଉ ଧୀରେ ଧୀରେ କୁହୁଡ଼ିର ସ୍ପର୍ଶ,
ଖେଳିଯାଉ ଆକାଶରେ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ନୀଳିମା ।
ଜଳିଉଠୁ ଅନ୍ଧାରରେ ଚନ୍ଦ୍ରର ଆଲୋକ,
ଲିଭିଯାଉ ରଜନୀର କଳଙ୍କ କାଳିମା ।

ରାତି ରାତି ନିଦ୍ରା ତେଜି ଦେଖିଥିଲି ଯାହା,
ଅନ୍ତହୀନ ସ୍ଵପ୍ନ ସେ ଯେ ହେଉ ଆଜି ସତ ।
ସୁଗନ୍ଧର ଗାଥା ଗାଇ ଫୁଟି ଉଠୁ ପୁଣି
ଝରିପଡ଼ିଥିଲା ବନେ ଯେଉଁ ପାରିଜାତ ।

ସୁରୂଜ ବି ବଞ୍ଚିରହୁ ଆକାଶରେ ତା 'ର,
ସୁକୁମାର ଖଦ୍ୟୋତ ବି ଲଭୁ ପରିଚୟ ।
ହେଉ ନ୍ୟାୟ ପୁଣି ଥରେ ରାମ ଦରବାରେ,
"ସମତା" ଶବ୍ଦର ଆଜି ହେଉ ପୁଣି ଜୟ ।

ଧୋଇ ଦେଉ ବାରି ଧାରା ଶୁଷ୍କ ମରୁବାଲି,
ଶ୍ରାବଣ ବି ଲେଖୁ ଆଜି ମେଘର କାହାଣୀ ।
ଜୀଇଁ ଉଠୁ ଜୀବନ ଏ ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିର,
କଣ୍ଠେ ଧରି କରୁଣାର ସିକ୍ତ ସଞ୍ଜିବନୀ ।

ଶିଶୁ ଗାଉ ଆନନ୍ଦର ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ,
ମୈତ୍ରୀର ସ୍ଵର ଶୁଭୁ ବିଶ୍ଵ ଦରବାରୁ ।
ଲିଭିଯାଉ ସୀମାରେଖା ଯେତେ ଭିନ୍ନତାର
ମାଆ ପରି ପୃଥିବୀର ପବିତ୍ର ମାଟିରୁ ।

ଆଗାମୀର ଇତିହାସ ବକ୍ଷେ ହେଉ ଲେଖା,
ସତ୍ୟ, ନ୍ୟାୟ, ସମତାର ଅନନ୍ତ ଜୀବନୀ ।
ବଞ୍ଚିରହୁ ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ସଦା ମାନବତା,
ସ୍ଵର ଲଭୁ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି ।

Yarana

Badhne lagi batain,

Apne iss dosti ki mithhas bhi hai.

Fikr hai mujhe teri,

Tujhe mere dil ka khayal bhi hai.

Wo labz kya kaha tune

Har nami ko muskan me badal diya.

Judai hai mere samne,

Aur ab milan ka bahana bhi hai.

Khubsurat hai tere khayal,

Rang to mere sapno main bhi hai.

Suhana bhi hai ye mousam,

Aur fir nikharne ka jamana bhi hai.

Kya karun main aj gila fir se

Tut ke kahin bikhar jane ki !

Beghar hai ye sath apna,

To tere ummidon ka thhikana bhi hai.

Main bhar rahi hun ab udan,

Sang in hawaon ka tarana bhi hai.

Dur to kal hona hi hai humain,

Magar fir yadon ka ashiyana bhi hai.

Main dur hi sahi tujhse,

Tu har waqt lekin mere sath rahega...

Ye muskil hai bichhdan ke baad,

Par riste main apne bo yarana bhi hai.

Let Me . . .

Let me smile again
with all my dreams
with all my pain
with a simple murmur of your name.
                                         
Let me cry
silently at the lonely nights
to make your laughter
my aim.

Let me to be surprised
by seeing your face
suddenly somewhere on the way.

Let me live
to welcome you again
with a smile
after a heart aching good bye.

Let me dream 
to sleep with peace
placing my head on your lap.

Let me kiss
your mysterious eyes,
so that
you will live with a hope.

Let me remember 
again & again
those ever lasting moments
I spent with you.

Please let me tell you
at least once in my life,
yes I want to tell that,
I LOVE YOU..!!!

A Feeling . . .

A token of respect to an unforgettable friend

A feeling in my heart beats everyday,

Bestowing the scene of a lonely bay.

Healing my life again & again,

It gives me daily a smiling pain.

Just to tell an incomplete story,

It beats to give a hopeless worry.

Then it teaches how to hope,

Dreaming of a knot, of an unbroken rope.

And then it asks me to complete the ending.

So smiling at the life still I’m living.

Abhi Abhi. . .

Abhi tak to use yad thi me,

Bas Abhi abhi vul se vul gaya.

Abhi tak me basi thi uski ankhon me,

Bas abhi abhi bo nind me so gaya.

Abhi tak to muskurahat thi uske khayal ki,

Abhi abhi akhen nam si ho gayi.

Abhi tak to mohabbat luta raha tha bo mujh pe,

Abhi abhi kuchh khafa sa ho gaya.

Abhi tak to intizar kar raha tha bo meri,

Bas abhi abhi mujhe intizar de gaya.

Abhi tak to yad thi me use,

Bas abhi abhi bo mujhe vul se vul gaya.!!!

Pehla Kadam

Bo gira to ro pada,
kehne laga maa se-
"Maa, kyun humesa mein
ese gir jata hun?
Duniya dekho chalti
bade saan se har din.
Pehle kadam pe mein hi
kyun dagmagata hun?"
Maa ne kaha hanske
bade pyar se sehlake,
"Chaal ki pehli kadam hi he girna.
Ese hi badhte he hum
kabhi chal ke kabhi gir ke,
ese hi sikhte he hum
zindagi ko jina.
Girta he har koi
anjane mein apne,
han par beta
unhe dekhte hum nahin.
Tum bhi gire to
naa karna gahm kabhi,
haar ko kisiki yaad nahin rakhta koi.
Sikhoge tum bhi chalna
yun hi girte girte.
Ismein ruk jane ki koi baat nahin he.
Ese hi badhte he hum
kabhi chalke kabhi girke,
han bete zindagi ki misal ehi he."

ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରତି . . .

କିଏ ତୁମେ କୁହ                କେଉଁଠାରେ ରୁହ

ଡାକେ ଯାହାକୁ ଈଶ୍ଵର ?

କେତେ ତୁମ ନାମ             କାହିଁକି ବା ଏତେ

ମିଳେନା କେବେ ଉତ୍ତର ।

ଖୋଜିଛି ତୁମକୁ                ପଥର ପୟରେ

ଛବିଳ କାଗଜ କୋଳେ ।

ଦେଖି ନାହିଁ ଶୁଣି-              ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କେବେ

ପୂଜାର ମାୟାଜାଲେ ।

ପାଇଛି ଯେବେ ବି             ଖୋଜିଛି ତୁମକୁ

ଜୀବନକୁ ଦଗ୍ଧ କରି ।

ନୀରବରେ ମୋତେ           ନିଜର କରିଛ

ଅନ୍ତରର ଶକ୍ତି ପରି ।

କୁହୁଡ଼ିରେ ଜାଳି                ଦୀପ ଶିଖାଟିଏ

ବାଟ ଦେଖାଇଛ ସେବେ,

ସୁଖ ଲୋଭେ ପଡ଼ି             ମାୟା ଭଉଁରୀରେ

ଦମ୍ଭ ହାରିଛି ଯେବେ ।

ଚିର ଶୂନ୍ୟର           ସୌଦାଗର ତୁମେ,

ଚିର ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଆଶା ।

ଚିର ଶାନ୍ତିର           ଏକାକୀ ବଣିକ,

ଚିର ଆନନ୍ଦର ଭାଷା ।

ମହାପୁରୁଷ ସେ               ନୁହଁ ଜମା ତୁମେ,

ଦୁର୍ଲଭ ଯାହାର ପ୍ରାପ୍ତି ।

ଆତ୍ମ ହୃଦୟର         ଆତ୍ମଶକ୍ତି ତୁମେ;

ତୁମେ ହିଁ ଆତ୍ମାର ତୃପ୍ତି ।

ସମୟର ତୁମେ                ନୀରବ ଉତ୍ତର

ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ମଧ୍ୟେ ସ୍ଥିତ ।

ତୁମରି ଆଭାସ        ଶୀତଳ ବୃଷ୍ଟିରେ,

ତୁମେ ହିଁ ପକ୍ଷୀର ଗୀତ ।

ଖୋଜୁଥିଲି ଯା’କୁ              ବାହ୍ୟ ପ୍ରଦେଶରେ

ପଡ଼ି ଉଠି ବାରମ୍ବାର,

ଦେଖିଲି ଆଜି ମୁଁ               ନିଜ ମଧ୍ୟେ ତୁମ

ସତ୍ତାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତର ।

ଶକ୍ତି ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ          ମନର ମୋ ତୁମେ

ମୋ କ୍ଳାନ୍ତ ପାଦର ପଥ ।

ତୁମେ ହିଁ ମୋ ସତ୍ତା            କିଛି ନୁହେଁ ଆଉ

ସାରଥି ତୁମେ ମୁଁ ରଥ ।

ଚିର ଜାଗ୍ରତ           ହୋଇ ରୁହ ପ୍ରଭୁ

ଚିର ବନ୍ଧୁ ପରି ମନେ ।

ଚିର ଶାନ୍ତି ହୋଇ              ବିଲୀନ କରିବ

ଚିର ଶୂନ୍ୟରେ ଦିନେ ।